Afkikker

De Trein der Traagheid, docudrama van Yves Opstaele en Rita De Vuyst, voorstelling 10 mei 2024 om 19:30 gratis inkom Afkikker Sint-Kwintensberg 52 Gent.

2 gedichten van Johan Daisne:

VOOR ANDRE DELVAUX                          JOHAN DAISNE

    Op Fran, in boek of film, hetzelfde droombeeld

Vriendschap is niet elkaar verstaan

Elkander leuk gezelschap vinden

Te samen zitten, samen gaan

Zo heeft elkeen dozijnen vrienden

Vriendschap is zozeer zijn bezeten

Van ’t zelfde droombeeld zo gemeen

Dat we onszelf, elkaar vergeten

Zo’n vriend heeft ieder mens maar één

Zeger Vandersteene Afkikker, januari 2024

Hij creëerde zelf zes hedendaagse opera’s op de internationale scène (München, Venetië, Berlijn, Amsterdam en Zürich). Hij maakte een vijftigtal platen en cd’s en geeft masterclasses in Japan, Mexico, Oostenrijk en in Brugge. Hij is gast-professor aan de Universiteit van Mexico-Stad (Conservatorio Nacional), aan de Nihon University van Tokio en de Mukogawa University te Osaka. Hij werd uitgenodigd om op de Belgian Day van de wereldtentoonstelling in Aichi (Japan), in juni 2005, een concert te geven met het Pioneer Symphonic Orchestra, waarin hij Lodewijk Mortelmans‘ en Samuel‘s orkestliederen vertolkte, naast Japanse liederen. Hij is ereprofessor aan het departement Muziek en Drama van de Hogeschool te Gent.

After 2 books about Mother Goose Afkikker: mother goose his-story and mother goose sets the tune, I am working now on Mother Goose and the golden egg., this story goes back to Ancient Egypt, Ancient Greece, Middel Ages, who has given her a broom and made of her a witch, but Steve Lacy has made of her a most beautiful song on a poem of Kenneth Rexroth. Now the real Mother Goose, Rita De Vuyst writes her own story, telling her experience with Steve Lacy, give away her own poetry and has formed recently a band in Afkikker, Ghent, Belgium: Mother Goose Band – tribute to Steve Lacy. het intention is to organize more Lacy concerts, Lacy jams, present her book with the next Lacy-concert on October 5th at 8 pm. After the concert the dvd will be shown of Steve Lacy and Irene Aebi in Afkikker 1999. this concert is gratis. Welcome!!

We work nowadays with 2 groups of very interested music. A virtuoso duo with Artur Rozek, baritone and Martijn van Sas piano, Afkikker July 22nd, 2023

As I promised, I want to explain how I came to the golden egg here in Afkikker. It’s all about the music of Steve Lacy composer and saxplayer.

His music of Steve Lacy moves on the quantum state of mind, this means that space and time disappear. It brings us in a state of higher consciousness.

It’s the same where you start, you end up into the whole of his universe. It is for everyone a bit different, but finally we come to the root  of his songs and these are precisely those which the musicians have chosen for us today:

• First song: Mother Goose
• Second song: Blues for Aida Japanese poem by Manyoshu
• Bone: words by Lao Tsu, founder of the Taoism in Chine.
• Naked Lunch: poem by William Burroughs.

The whole story of mother goose goes back to Ancient Egypt

The goose was the upper goddess, she was female because out of her egg was born the god Osiris. So she was the beginning of the universe.

Very often there was a goose painted on the tombs to help the deceased to the other-world.

Mother goose has also something to do with the Germanic goddess Holda, she is a goddess of the domestic arts: spinning, cooking and child care. She can be young and be old, she can transform into animals like a cat and she is also the goddess of the witches, she rides on a goose at night to visit her lovers.

In the 17the century the real mother goose nurse rhymes were written and with this the story of the mother goose and the golden egg.

My story of the mother goose started here in Afkikker, when I invited Lacy the 10^th of February 1999. He came with the singer Irene Aebi.

For me this was a revelation most of all because of the poetry. I never heard something like that.

That day 10^th of February, was the première of the Mother Goose song and it was brought as a, bis number. You can hear that is was brand new, not so perfect yet.

The words are very dramatic but it is performed as a song for children, as the mother goose songs are in reality stories for children.

The poem is from Kenneth Rexroth it goes like this:

1. Mother Goose

Do not pick my rosemary

• Do not pick my rue
• I am saving up my sorrow
• And I have none for you
• I expect to meet a lover
• Who will break my heart
• He will be a nobleman
• His folks will make us part
• And when my heart is broken
• I will jump in the sea
• You can take these herbs of sorrow
• And throw them after me

Then I have seen many concerts of Lacy all over the world and after a concert here in Ghent, at the Vooruit he asked me to come -solo.

He brought nearly the same songs but now without the singer, as I knew the songs I could better understand it but not completely…

In the meantime I started editing a book ‘Bone’ tribute to Steve Lacy and I asked to put the cd of the concert into my book.

Great was my surprise when I got a mail of Lacy shortly before his passing away, with the permission to publish this cd and he called it mother goose solo @ afkikker. I didn’t react first as mother goose was not something I could identify with. I accepted it without emotion.

Later when I was here all alone with myself I often thought about that solo@afkikker, but the meaning of the mother goose came only recently to me, a few months ago, the moment I’ve found the story of mother goose and the golden egg.

A man had a goose and he got every day a golden egg, one day he thought well if I kill the goose, I can take all the golden eggs at once and he did it and what happened?? He didn’t find anything at all. So it means we must be satisfy with the joy of every day. Accept what has been given to us and be satisfied.

The same song of mother goose Irene Aebi sang for the farewell concerts to Europe in Brussels.

And back in America Lacy has published the mother goose song himself on a beautiful cd the Beat Suite with most of the songs he brought here in Afkikker.

Now about that email of Lacy, he showed me that he manipulated the titles a bit from Naked Lunch he erased the lunch, then Dead Weight, he erased the weight and the dead came as dad, then the mother of mother goose, the ring of Ring of Bone and finally the traces.

This was it,  a kind of reproduction of his oeuvre: the father the mother and the traces. It means also a multiplication, a continuation and the last tune was the revenue, what is earned, we can see it as the golden egg at the end.

He also wrote once in my book: This is for the golden book of Rita, but the book was Blue, so he changed the color.

In another mail he gave me 7 blanco pages, this means that he expected something of me, also that he trusted me.

Introduction                                    

• The God-Goose in the ancient Egypt    
• The philosophical dimension             
• Mother Goose and the Golden Egg             
• The archetype of the mother              
• Mother Goose and the witchcraft         
• Art and the magic-realism                
• Manifest of Music                          

Mother Goose and Holda                  

• The magic of Steve Lacy                  
• Fairy tale of Mother Goose                
• The real Mother Goose                    
• The Mother Goose of Afkikker           
• Mother Goose of Kenneth Rexroth              
• Steve Lacy and Mother Goose            

• Bone, a tribute to Steve Lacy plus CD   
• Lacy’s second visit to Afkikker – solo   
• Exposition in The Golden Florin          
• Farewell to Europe                        
• 7 blanco pages                            
• Mother Goose Band                       
• Mother Goose a vehicle for the flight    

• Adagio sostenuto                                
• Adagio cantabile                          
• The procreation of an oeuvre            
• Our productions                           
• The house of Afkikker                     
• A note of Steve Lacy                      

Poolse liederavond

Café en concertzaaltje Afkikker op de Sint-Kwintensberg ligt buiten de feestenzone maar verdient ook aandacht. “Afkikker” is een ietwat misleidende naam. Geen plek voor afkikkers, maar voor melomanen en meerwaardezoekers. Gastvrouw Rita De Vuyst nodigt regelmatig musici, zangers, sprekers uit in haar grote salon. Op de druilerige avond van de tweeëntwintigste juli stonden de Poolse bariton Artur Rožek en pianist Martijn van Sas geprogrammeerd. Poolse liederen van Szymanowski, Malecki, Nowowiesjki, Lutoslawski, na de pauze afgewisseld met het meer laatromantische idioom van Ignaz Paderewski. Polen is niet alleen een groot land, het is ook een grote muzieknatie.

De zanger heeft een donkere bril, hij is blind. Des te meer kan hij zich concentreren op de diepzinnige liederen van zijn grootse Slavische moederland Polen. Tussendoor mag de pianist solo in twee nocturnes van Chopin, die op een Poolse avond niet mag ontbreken. Intens gedragen speelt hij deze geniale muziek. Van Sas voelt zich in deze nachtelijke klanken helemaal in zijn sas. Het café van Rita heet op de website ook Middeleeuws Steen ofwel “Hooghuys” van het middeleeuwse Sint-Pietersdorp. Een trap daalt af naar de middeleeuwse gewelven, een onverwachte onderdompeling in het grootste verleden van onze stad.  

An anti-war concert
We sail on – to the end of time Whatever our calling may be May our concerts be a bitter sweet melody In times of drawn swords and heavy artillery Destruction and torturePsychological violenceThe further we goThe deeper we diveThe higher we jumpLeaves of Time are fallingConverging in the point of Now HereThe 5^th dimension is  Passion, Empathy and LoveBetween Here and Now – There and Out-ThereBetween All the Yesterdays and our FutureBetween the selections we make and the way we paveThe 7^th step we do all together

Poets are laying the first stone Musicians transform it Make it light as a feather Diffuse it – to become the air we breath Yesterday’s Gardens are coming into bloomAt the heart of musical chordsA band is bornFountains spring up   from the deep wellOf the collective memory

Art is about bringing together the opponents, the contradictions, and let them fuse with the mystic heart, to wrestle with the angel – art

I see the music of Lacy, as a living entity a self-organizing networkWhose components are interconnected That gives force and direction to the smallest particleIn a macro-world

In the leaflet of the cd ‘The Beat Suite’, Lacy wrote: this is high valuta material, this is not for everybody. Lacy produced this cd himself at the end of his life.

In his oeuvre everything is written for something or somebody special….this is a world of exclusivity. Everyone is invited to enter, but not everyone comes in.

Je bent nog steeds de spiegeltent van mijn gedachten Die dansen De oerstof van mijn dromen De drijfveer van mijn zoeken Wij toevallig bijeen gedreven wolken De steeg lijnrecht naar de zon op vleugels van Icarus En zie de berusting is nog niet gekomen We creëren alsmaar nieuwe vormenMet het geloof en helderziend vertrouwen Dat verloren gewaande dingen hun weg wel vindenNaar dat ene punt zeroTijdloos, roerloos, bezitloos De openbaring in ritmische tekensDe ontmoeting in golven poiesis

I also want to post my answer on a publication of Sander Bax to Kees de Glopper

‘van de akkoorden alleen nog/ wat wapperende flarden’

Marc van Oostendorp plaatste: ” Een jazzgedicht van Bernlef vanuit vier perspectieven, voor Kees de Glopper Vandaag neemt Kees de Glopper afscheid van de Rijksuniversiteit Groningen als hoogleraar Taalwetenschap. De Glopper was onder veel meer lid van het Meesterschapsteam Neder” Neerlandistiek

‘van de akkoorden alleen nog / wat wapperende flarden’.

Rita De Vuyst, Afkikker, Gent

Als antwoord op een artikel geplaatst in Neerlandistiek door Marc van Oostendorp, geschreven  door Sander Bax aan prof. Kees de Glopper voor zijn afscheid aan de Rijksuniversiteit van Groningen.

Toen ik dat artikel twee maal in mijn e-brievenbus kreeg wist ik dat ik moest antwoorden, impliciet wou dit zeggen: zie eens wat er over je idool geschreven wordt.

Mijn eerste reactie was: dat Lacy onrecht was aangedaan en dat ik eerherstel zou vragen, mijn tweede reactie was: het is eigenlijk niet zo slecht geschreven, mijn derde reactie was dankbaarheid dat dit geschreven was, aangezien Lacy in Gent, waar ik werkzaam ben, eigenlijk nog een verboden terrein is. Subsidies maken geen kans en op het conservatorium heerst er stilte. Gelukkig heb ik een docent gevonden, Marc Maris, die blij was onze band ‘Mother Goose Band – tribute to Steve Lacy’ te vervoegen, en ik heb ook enkele studenten uit Portugal gevonden die voor een concert in Afkikker de ‘lacy- tunes’ gaan instuderen. Met deze twee groepen wil ik dan een Lacy-festival organiseren.

The Birth of a Band: https://www.youtube.com/watch?v=bV4nhIkFFCU&t=62s

Als ik nu de titel van het artikel nuchter bekijk, vind ik het een goede marketing formule die werkt, het lokt iets uit, en zet mij aan het schrijven.  Ik wil niet zozeer iets weerleggen maar eerder iets toevoegen.

Lees is niet onder ‘Verder redeneren’: ‘Deze leerlingreacties kunnen weer aanleiding zijn tot het opzetten van nieuwe en andere redeneringen binnen de verschillende perspectieven. Ook kunnen ze aanleiding bieden voor een reflectie waarin de eigen individuele reactie op dit gedicht vergeleken wordt met de reacties van andere leerlingen’.

Ik blijf liever de eeuwige student, in dit opzicht lijkt het wel voor mij geschreven en zou ik graag mijn reactie vergelijken met andere reacties.

De 5 gedichten aan Lacy van Bernlef kende ik en had deze al opgenomen in een bundel  van gedichten. Lacy had mij ooit gevraagd de gedichten te verzamelen die hij getoonzet had. Bijgevolg had ik de gedichten die ik vond op cd’s en platen samengebracht met mijn gedichten aan Lacy en deze 5 gedichten van Bernlef; waarvan het laatste gedicht besproken werd door Sander Bax.

• From which fountain is flowing your soul
• So pure and clear
• So sparkling and eternal new
• As a visitor in my veins
• You inject the pain
• Nearly forgotten
• You build a world
• Nearly lost

• And telling your story heaven is bleeding
• On snow – melting down – washing away
• Until the rock is your mirror
• And we see you

De volgende tekst was een inleiding tot een lied met de Mother Goose Band

• Making art alive the hour is late
• Still the sun explodes a purple delight
• There is no reason why it was me to see
• This celestial promenade
• Astonish as I was by this visual sight
• That time operates from the inside

En zo heb ik tientallen teksten geschreven bij de muziek van Lacy, voorlopig is Afkikker de enige plaats waar we optreden, maar we hopen de boodschap van Lacy te kunnen verder uitdragen. Het Bimhuis in Amsterdam zou wel een mooie plek kunnen wezen, waar ik het sextet van Lacy heb meegemaakt.

• telkens onze wegen kruisen
• energetische golven bruisen
• komen we in een andere realiteit terecht
• waarin we transformeren tot
• een muzikaal concept
• ingewijd in het alchemistisch proces
• maken we het goud
• van zuiverheid en goede smaak

Gent was waarschijnlijk bij de eersten in Europa om in 1971, het Quintet van Lacy uit te nodigen in het Gravensteen. Dit concert heb ik kunnen uitgeven als een grafsteentje in 2004.

Het zijn deze vormen van synchroniciteit die mij bijna het volledige oeuvre van Jung hebben doen lezen, dat ik de discussies gevolgd heb op ResearchGate, in de hoop daar iets wijzer te worden. Een bevredigend antwoord is nog niet gegeven en kan ikzelf ook niet geven.

Ik weet alleen dat Lacy de weg naar de verlichting bewandelde en dit met zijn muziek kon bespoedigen. Doch de resultaten bleven een groot vraagteken.

De wetenschap met de kwantum theorie kwam ergens heel dicht bij de resultaten van de vrije improvisatie in gedichten, muziek, plastische werken en gewoon in het dagelijks leven. Doch de bruggen werden niet geslagen.

Bij de vele werken van Bohm rond kwantum realiteiten, kwam ik ook bij het boek terecht ‘The Ending of Time’ van Krishnamurti en David Bohm. Het boek was een doodlopende straat.

Ook in mijn vaders archief, die zanger was thuis, maar toch alles heeft opgenomen met een cassette bandopnemer, heb ik een rare verzameling postkaarten gevonden van enkele personen, waarvoor geen uitleg mogelijk is.

Dus we blijven zoeken. Misschien dat de brug tussen België en Nederland een opstap kan wezen voor een verdere doorbraak in het mysterie tijd en synchroniciteit.

Dankzij het werk van Lacy heeft het mij geholpen in te zien, hoe een oeuvre opgebouwd wordt, elke titel, elke muzikale zin, elke context, waren ergens met elkaar verbonden. Toch kon men het ganse oeuvre leren kennen door één enkele ‘lick of music’. Een sound uit de cd van 1957, de enige cd die ik toentertijd vond in Fnack, was voldoende om bij Mal Waldron naar het telefoonnummer van Lacy te vragen. In 1998 had Mal 2 concerten in Afkikker gegeven. De tweede cd die ik bestelde was ‘One Upmanship’ van Mal Waldron met Lacy.Tina’s tune,  Flakes,  Nowhere Street – Brion Gysin,  The Blue Baboon – Brion Gysin,  Bone van Lao-Tse.

Als één van de laatste adepten van Steve Lacy voel ik mij geroepen om te helpen de muziek van Lacy verder door te geven. Lacy’s specifiek timbre kunnen we niet capteren maar we gebruiken zijn muziek eerder als werkinstrument, we herkneden, interpreteren en vernieuwen. Wat zeker van evenveel belang is zijn de liederen, de woorden van dichters en filosofen. We vinden het taoïsme terug in Bone, een tekst van Lao Tse. We kunnen Lacy ook zien als alchemist, de magiër die de tegenpolen samenbrengt om er het goud uit te smeden. Deze gedachte zit in het gedicht Art van Melville. Lacy heeft natuurlijk ook liefdesgedichten gecomponeerd, hij heeft een Japanse dochter. De Japanse gedichten komen uit de bundel Manyoshu, waarvan de eerste strofe opgedragen is aan zijn organisator Aida, hij noemde dit lied ‘Blues for Aida. 3 liederen van Brion Gysin, een persoonlijke vriend van Lacy die schilder was en dichter maar ook muzikanten vond om zijn poëzie te vertolken. Lacy zei ooit tegen mij: ‘we play together’, wat betekent dat de luisteraar ook een actieve rol heeft als inspirator, receptor en organisator.

En het is de receptor, die met lichaam en geest goed moet luisteren om de kennis te begrijpen en te doorleven die Lacy wil doorgeven.

Lacy was een Taoïst, die de weg volgde naar de verlichting en deze doorgaf aan zijn discipelen. Niet al zijn volgelingen hebben hem begrepen of konden de weg vinden. Het zou goed zijn indien we de weg samen verder konden afleggen. Er is evenwel geen bestemming.

Lacy was van Joods-Oekraïense ouders en groeide op nabij het Stuyvesant casino dat ook een tijd dienst deed als het ‘Ukrainian National Home’, gelegen in de East Village van New York.

Zijn Joodse invloeden vinden we terug in zijn discours van solo concerten, waarin de sax bijna de stem vervangt en we het verhaal kunnen volgen als een schilder die met zijn penseel werkt aan een schilderij en het vormt geeft, concreet zowel als abstract. Een abstract solo concert leende zich ook voor de overdracht van geheime kennis. Een getrainde geest kan tussen de regels lezen en de abstracte en de concrete realiteiten best verzoenen, zoals we geleerd hebben van Johan Daisne zijn magisch realisme.

Wie de trein der traagheid van Daisne begrepen heeft, kan ook een solo concert van Lacy begrijpen en ziet iets meet dan flarden van akkoorden. Het verhaal achter ‘De trein der traagheid’, dat ik met Yves Opstaele verfilmd heb in een docudrama, tegen de achtergrond van Wereldoorlog II. Inmiddels is de film al 11 jaar geleden gemaakt voor het eeuwfeest van Johan Daisne.

Joden houden ook van verhalen; Lacy heeft de ganse wereldpoëzie uitgekamd en getoonzet. Zijn domein omvatte Amerika, Japan, China, Europa. De talen waren Engels, Frans, Duits, Italiaans, de gebruikstalen van Irene Aebi die de liederen zong.

Lacy was ook een bezweerder van het kwade, zie het lied ‘Herbe de L’Oublie’ uit de Japanse gedichtenbundel ‘Manyoshu’. Dit gedicht gaat over slechte en goede kruiden; wie op de slechte kruiden trapt in het bos, raakt verdwaald. Enkel wie de goede vindt zoals de lelietjes van dalen, vindt zijn weg terug. Dit idee komt zowel uit een Japanse als uit een Keltische mythe.

In zijn vaandel draagt Lacy het Goede, het Wijze en het Schone, de ideeën van Plato die we ook bij Daisne terugvinden en eveneens in onze Vlaamse cultuur en wellicht zijn dit universele waarden van de mensheid.

Ook de termen ‘collective consciousness’ en ‘complementarity’ heeft Lacy mij ooit vernoemd.

Verder heeft hij ook een pleidooi gehouden voor de liefde. In de wereld van Lacy staat de liefde centraal.

Zie het gedicht ‘Song’ van Ginsberg, dat Lacy gebracht heeft bij zijn eerste concert in Afkikker, 10 februari 1999, samen met Irene Aebi.

Song by Allen Ginsberg       San Jose, 1954

the weight of the world is love
under the burden of solitude
under the burden of dissatisfaction
the weight, the weight we carry is love

who can deny? In dreams it touches the body
in thought constructs a miracle, in imagination anguishes
till born in human–
looks out of the heart
burning with purity–
for the burden of life is love

but we carry the weight
wearily, and so must rest
in the arms of love
at last
must rest in the arms
of love

The warm bodies shine together
in the darkness, the hand moves
to the center of the flesh
the skin trembles in happiness
and the soul comes joyful to the eye–

yes, yes, that’s what I wanted
I always wanted, to return to the body
where I was born.

• als het laatste blad
• zich losrukt van de tak
• dat hem voedde
• valt de stilte
• de wind schudt even de kleuren op
• en in steeds nieuwe configuraties
• zien we het verleden oplichten
• als een levendig tafereel
• waarin klank en woord de hoofdrol spelen

Het café Afkikker is ontstaan om komaf te maken met mijn werk als laborante en zo een meer sociale weg te kunnen inslaan. Na een volledig jaar voorbereiding werden de deuren geopend op 2 oktober 1981 op het adres : Sint-Kwintensberg 52, B 9000 Gent. Het was de periode van de funk en de fusion wat direct voor de nodige stemming zorgde bij een studentikoos publiek. Nu liggen de kaarten anders, wat rest is een concertzaal en fuifzaal, 2 uitersten die de kerk in het midden houden en de boog gespannen.

We herdenken 8 mei in Afkikker met een verhaal van Van Damme Theofiel, Persijzerstraat 32, 9080 Lochristi geboren 06.06.1920

Geschreven op 20.11.2006 toen was hij 85 jaar.

Hierbij wil ik een waar verhaal en gebeurtenis kenbaar maken aangaande belevenissen tijdens de weerstand van 1940-1945.

Ik zal hier maar één aanhalen dat mij nauw aan het hart ligt en waar ik nog dag en nacht met bezig ben. Toen de bevrijding dichter kwam moest ik als groepsleider met 9 man bij nacht de Puienbrug gaan bewaken, deze brug mocht niet door de aftrekkende Duitsers opgeblazen worden; Wij waren goed gewapend en zaten verspreid ronde de brug. Het was rond 5 uur in de nacht toek ik besloot naar onze schuilplaatsen terug te keren. Ik verzamelde iedereen en we trokken door de velden naar huis toe. Onderweg moesten wij een boerderij voorbij en hier was oppassen de boodschap. Daar stonden een zestal stropers. Ik ging op kop gevolgd door mijn broer Jozef. Op een twintig meter aan de hooioppers, zag ik iets bewegen en ik zette mij op mijn knie, mijn volgelingen liepen op mij en de rest botste ook op elkaar. Zo dat dit een beetje lawaai gaf, ik liet mij op mijn buik vallen en bemerkte enkele bewegende gestalten, vluchtende Duitse soldaten. Deze waren wakker geworden en konden ons niet zien, maar wij zagen hen zeer goed omdat we de ganse nacht buiten waren geweest. Ondertussen kwam mijn broer bij mij en ik raadde hem aan met de groep achteruit te kruipen, terwijl ik in dekking lag en hen zo schietens klaar dekte.

Na een paar, minuten die een uur leken, sloop ik ook achteruit, die soldaten waren moe en zeker ook benauwd. Ik vervoegde de groep en vertelde wat ik gezien had. Enkelen van onze groep besloten ten aanval over te gaan, maar ik zegde nee, dat is nu veel te gevaarlijk, ten eerste zijn zij allemaal wakker, ze zijn goed gewapend en zij zitten in dekking. Een persoon besloot van hieruit wat schrik aan te jagen en elk een salvo met onze mitraillette af te vuren, dat hebben we dan gedaan en naar onze schuilplaatsen afgezakt.

De volgende dag waren die Duitse soldaten nog van streek en zij durfden niet tevoorschijn komen. De boer ging vroeg zijn beesten voederen en de Duitsers vroegen aan hem of hier partizanen waren. De boer zei dat weet ik niet maar ik kan u wel bij een weerstander sturen. Ze spraken van de weerstand en niet van partizanen. De boer ging met een soldaat bij een gekende weerstander, zekere Cesar Sijnaeve, die kende mij Theo Van Damme, en stelde de Duitsers voor zich in groep bij mij thuis te komen overgeven.

Ik zat nog in mijn schuilplaats, plots klonken snijdende signalen, die ik en mijn broer alleen kende, het was een spreeuwenpieper die ons vader bezat. Mijn vader zei dat bij mij thuis soldaten waren. Samen met mijn broer vertrok ik naar huis, goed gewapend. Enkele buren hadden die soldaten in groep bij mij zien binnengaan. Ik wist van niets en daar stond ik mijn huis vol met Duitse soldaten. Mijn vrouw kwam naar mij gelopen en vertelde mij dat de soldaten zich kwamen overgeven. Ik vroeg zijn ze nog gewapend. Ik had mijn voorzorg genomen en mijn vrienden langs achteren en overal gewapend opgesteld aangezien ik nog moest binnengaan.

Van zodra ik binnen was kwamen mijn makkers mij ter hulp. Ik beval de Duitsers hun wapens  af te geven, en beloofde hen dat er verder niets kwaads ging gebeuren. Een officier (feltwebel) zei: ik geef mijn wapen niet af, u moet het mij afnemen, u zijt partizanen en jullie gaan ons toch doodschieten. Ik zei nee, ik zal u bewijzen dat wij weerstander zijn, wij zijn gelijk de Engelse soldaten. Ook onze wapens zijn Engelse. Wanneer ze allen ontwapend waren trok ik een kast weg, en ja daar kwamen schietens klaar mitrailletten tevoorschijn; Ik gaf aan iedere Belg die in huis was een wapen. Dit ziende zei de officier: schiet mij toch maar dood. Ik antwoordde hem: nee, ik ben ook krijgsgevangen geweest en de Duitsers hebben mij ook niet doodgeschoten en zie mijn vrouw verwacht een kind en u allen hebben ook een moeder, wij zijn geen moordenaars, wij zullen u allen bij een boer in de schuur onderbrengen en eten en drinken geven. Niemand mag u stampen of schoppen, ik ben hier de baas. Er waren 4 jonge soldaatjes bij van 14 of 15 jaar. Hitlerjeugd, deze kwamen naar mij toeals schreiend, deze hadden vertrouwen in mij en namen mij met beide handen vast, en smeekten om bij mij te mogen blijven. Er waren van mijn mannen die wilden beginnen schoppen en slaan naar de officier, maar ik sprong vooruit en zei: breng ze weg maar de eerste die schopt of stampt heeft het met mij te doen, maar let goed op de officier, laat hem niet te dicht bij een wapen komen. Ze werden in de schuur onder goede bewaking geplaatst.

De volgende dag kreeg de boer schrik e, vroeg om de gevangenen te verplaatsen. De volgende dag brachten wij hen door de velden naar de dorpsschool achter de kerk van Zaffelare. Daar werden zij door onze groep goed bewaakt. Ik kwam ook de wacht doen, maar ik vertrouwde die officier niet en stopte in mijn botten een revolver schietens klaar, ook stak ik ene in mijn broeksriem. Maar mijn mitriaillette droeg ik simpel aan mijn schouders, die was niet geladen, enkel een lege lader.

Toen zij moesten plassen ging ik altijd met de officier mee, meermaals zei hij: schiet mij maar dood; Ik zei dat doen wij niet, maar als u naar een wapen grijpt dan wel. Ondertussen hadden wij links en rechts nog verdwaalde soldaten opgepakt, ze waren nu met 16. Toen opeens kwam er nog een Duitse soldaat zonder wapen zichzelf overgeven. Hij wilde zich in Zaffelare laten gevangen nemen, ze brachten hem bij mij, en hij riep Theo, alhoewel hij zag dat ik goed gewapend was en gekleed als een weerstander. Theo mijn vriend, wat ben ik blij u te zien en door u gevangen genomen te worden, gij zijt een goed mens en gij zult mij of niemand hier doden. Hoe kwam dat? Deze soldaat had 2 jaar als torenwachter op de kerk van Zaffelare zijn dienst gedaan. Ik was zanger op het hoogzaal en iedere week en bij iedere begraving hoorde hij mij zingen. Dat vertelde hij aan die andere Duitsers, van daar hun vertrouwen. Hij vroeg wat te eten en te drinken en vertelde al 14 dagen op de vlucht te zijn. Hij vroeg wat gaat ge met ons doen, hij sprak goed Vlaams. Ik legde hem uit dat we heb gingen meegeven aan een Engelse tank, want we hadden een bericht gekregen dat de Engelsen al in Gent waren. De volgende dag kwamen die tanks, na eerst nog in een gevecht gewikkeld te zijn aan de Loozen boer, Lochristi. Enkele soldaten lagen daar langs de weg doodgeschoten, ook enkele paarden en zo kwamen ze dan verder naar ons dorp, Zaffelare met onze verkenners bij hen.

De verwachte Engelse tanks kwamen aan de kerk en wij leverden onze groep gevangen Duitsers aan de Engelsen over. Ze moesten op de tanks klimmen en tot verwondering van onze dorpelingen, zagen zij ook die torenwachter die naar hem wuifde en mij nog eens duchtig in zijn armen nam.

Zelfs de Enelsen stonden verstomd dat ik als weerstander die Duitse soldaat omhelsde. Niet te geloven en toch waar. Dan plots kwam die Duitse officier mij stevig de hand drukken met als gevolg met als gevolg die jongens van 15 jaar. Ik was fier dat alles zo te kunnen oplossen zonder bloed vergieten.

Hier het stukje verhaal van de weerstand, ik wil hier niet alles uitleggen want ik wil verder een boek aanleggen, er zijn nog echte verhalen die ik in mijn boek al aan het opschrijven ben. Maar ik wil niemand kwetsen, ik ben te veel tegen gekomen, door zogezegde hogere lieden, zakkenvullers en slapers.

Verder zou ik willen weten of er nog van die Duitsers in leven zijn, ook heb ik vernomen dat onze paus Benedictus 16 ook bij de Hitlerjeugd is geweest en ook hij is aan de Engelsen overgedragen. Ik zou dat verhaal van onze paus ook eens willen vernemen, wie kan mij helpen dit alles kenbaar in Duitsland te maken.

Mijn adres: Van Damme Theofiel, Persijzerstraat 32, 9080 Lochristi, Zaffelare 6.6.1920

Dans le Forêt

• De Poolse ziel ontsluiert De bomen houden de adem in
• Het bos staat naakt-stil
• Alleen een vogel durft het aan Om met jou in koor te gaan
• Uit ogen wellen meren op Waarlangs droefheid- verwondering
• Rampspoed – verwonding Wegspoelen
• Uit het hart borrelen -aritmisch Warmwaterbronnen op
• En alles vervloeit In een onmetelijke uitgestrektheid van gevoel
• De piano trilt van genot
• Fris-onstuimig-helder-accuraat Vibrerend-overwinnend
• Het voortvluchtige moment omvattend
• De stem als een mijlpaal offert zich aan de componist

• Die  woorden inblies van dichters
• Zuivere vormen in obscure tinten gesluierd
• Als de voorbode van de dood Wedijverend met het dolle leven
• In de verschijning van de laatste sprankel hoop
• Wordt de liefde-geblinddoekt-de arena binnengeleid
• Ze is niet bang Ze hoort reeds het
• Hemelgezang

In oktober 1982 werd de Shelter toegevoegd, dit is een fuifkelder die dateert uit de 13de eeuw. Er kwamen vrij snel ook voorstellen voor optredens. Francis Cromphout en zijn toenmalig kwartet “Friends” was één van de eerste topavonden. Het kwartet van Erik Vermeulen en Philippe Venneman volgde in de reeks sublieme jazzavonden. Toen de funk begon te tanen werd er uitgekeken naar een nieuwe formule en onder de naam t’Hooghuis (de archiefnaam).

Met pianist Norbert Detaeye werd een nieuwe swingende periode ingezet waarbij nu ook pasta’s en salades geserveerd werden. De muziek ging intussen geleidelijk over van wereldmuziek naar iets dieper gelegen jazz. Toen Yves Opstaele het voorstel bracht om Mal Waldron uit te nodigen werd voor de Afkikker een nieuwe deur geopend. Mal Waldron trad op solo 14 oktober 1998 en de daaropvolgende vrijdag 13 november. Mal bezorgde ons het adres van Steve Lacy die samen met Irene Aebi concerteerde op 10 februari 1999. Christopher Culpo die één van de laatste compagnons was van Lacy kwam voor het eerst naar de Afkikker op 18 mei 2001. Daarna is hij nog enkele malen teruggeweest. Ook Enrico Rava en Stefano Bollani hebben hun stempel gedrukt.

Vanaf 2002 konden we met de werking van vzw Klimop beroep doen op De Oude Sint-Kwintenskapel voor onze optredens met Steve Lacy. Hier bracht hij zijn onvergetelijke concerten samen met Evan Parker op 14 april en met Michail Bezverhny op 27 juli 2002. Daunik Lazro gaf ons met zijn solo concert op vrijdag 15 november 2002 één van onze schitterendste herinneringen. Op 1 maart konden we voor de Hommage aan Mal Waldron een beroep doen op John Betsch en J.J. Avenel die samen met Sean Bergin ons een zeer ultiem bewogen concert gegeven hebben.

Ook Frederoic Rzewski hebben we uitgenodigd voor een select publiek.

Dit jaar hebben we ons met iets minder succes gewaagd aan de productie van De Vier Jaargetijden van Vivaldi op 21 maart 2003. Met de proef op de som hebben we nu definitief gekozen voor de promotie van de muziek van Steve Lacy en de productie van zijn CD’s die opgenomen zijn respectievelijk in Afkikker en De Oude Sint-Kwintenskapel. We hopen in de toekomst u nog veel mooie concerten te mogen aanbieden.

wolven lopen herten achterna het lijden wordt doofstom gehouden enkel de wapens orkestreren op de maat van leveringenbondgenoten scharen zich achter de vuurlinie van het front in de loopgraven zitten vaders, geliefden, criminelen hoe moeten de kinderen daarop reageren werelden in botsing de natuur zucht de aarde trilt in de geschiedenisboeken een objectief gegeven een rationele benadering voor het verlies van zoveel armen en benen

Dear Rita, Maarten,

I was going to write to you this weekend, anyway – just in case you were worried – but your package finally arrived here safely in the post this afternoon.  

As well as the Christmas holidays we have also had a postal strike here, plus the complications with extra border customs requirements after the UK’s (crazy? or criminal?) brexit decision. (No comment.)

I’m very relieved – it would have been much faster for me to collect from you by bicycle 🚲 (Hmm, 900 Km? Well, maybe not!)

Your Blossoms book looks very beautiful and all of the discs have been checked today and are working fine (of course!)  The Shiro Daimon film is incredible (it’s playing as I write this) and the Lacy – Rzewski duet will be my first listen tomorrow!  I’m excited about this.

Thank you so much for creating this project and for supporting Steve Lacy’s legacy so well.  I’ve been recommending his books and recordings to my friends and to my music students, for many years, and I’ll be sure to show them Blossoms! 

Many thanks, once again, I’m very grateful. 

Kind regards

Mick

Next Lacy concert October 23 3 pm € 15,- ‘Mother Goose Band’ with Andy Declerck sax, Stijn Engels piano, Artur Rozek baritone voice, Raisa Ruttenberg poetry.

Lacy is coming back in Afkikker Ghent with his composition-songs.

Tell it to the world, tell it to the stones, the trees, the wind……the words are filling the void, the vacuum sucks the sound, the way lays open, come in, it’s not so far, first wipe the mud from your feet, then enter with a new heart…it all happens in the place where once Steve Lacy stood; leaves of time are falling converting in the point of now-here.

Article by Claudio Messori, could have been my own words, Rita De Vuyst

All new paradigms (the internal representations of external reality adopted and shared by individuals or a community of individuals) have been systematically opposed by the proponents of the established ones. A fierce resistance to the “heterodoxy” that affects all the paradigms that have occurred over the centuries, including those of Aristotelian matrix, developed, adopted and shared in the context of Western “scientific knowledge”. Why so much opposition? Because a new paradigm must conquer the minds and hearts of individuals, whether they belong or not belonging to the “scientific community”, and its acceptance is as traumatic as a religious or political conversion. The transfer of fidelity from paradigm to paradigm is an experience of conversion. The prevailing paradigm, in the time of its validity, is the Truth, a different idea questions this Truth and is therefore considered rebellious and unorthodox, or absurd, or simply stupid. In this respect, science often does not differ from religion, but is just as dogmatic and aggressive, as are “fundamentalisms”, political and religious. To accept a new paradigm the perception that the scientist, like any other individual, has of his environment must be re-educated, he must learn to see the same facts differently and to perceive new facts that he did not perceive before although they were present. Building a new paradigm requires time and considerable life-changing mental effort, putting together a considerable number of newly interpreted facts discovered by reflection and research. For scientists, this effort also means upsetting the work of a lifetime, and abandoning the old paradigm for a new one would mean erasing years of work, prestige and self-esteem. This is one of the reasons why a given paradigm is always defended by all possible means and even against reasonable arguments. It is also the explanation of the fact that professionals of a scientific specialty must be “professionally initiated”. Professionalism leads, on the one hand, to an immense restriction of the scientist’s vision and to a remarkable resistance to paradigm shift. Science along this path has become increasingly rigid, dogmatic as a religious church or as a totalitarian political system. Losing its hypothetical character and its implicit limitation to become an unshakable dogma, the dominant scientific paradigm took on the appearance of a myth, and science became irrational. The institutions in which scientists are trained and ensure the brainwashing they undergo in the long process required to become technically savvy. They are no longer temples of science, but of scientism.

Like

Gentse Feesten 2022- Afkikker gratis inkom DVD op groot scherm opname Yves Opstaele, uit ons archief! met de steun van Stad Gent

Gentse Feesten 2022- Afkikker gratis inkomOde aan Yves OpstaeleDVD op groot scherm opname Yves Opstaele, uit ons archief!Zaterdag 16.07 dvd 22 u Steve Lacy en Irene Aebi 22 uZondag 17.07 film docudrama De Trein der Traagheid 22 uMaandag 18.07 dvd Mikhail Bezverkhni en La Strade 22 uDinsdag 19..07 dvd Chris Culpo en Nicholas Isherwood 22 uWoensdag 20.07 dvd Beckett makes sense opname Gravensteen met Irene Aebi en Frederic Rzewski, Andy Declerck en Chris Mendoza 22 uVrijdag 22.07 klassiek Anleifr Van Boxstael en Artur Rozek 20 uZaterdag 23.07 dvd Fred Van Hove piano en Joëlle Léandre bas 22 uZondag 24.07 jazzduo Andy Declerck sax en Stijn Engels piano, Artur Rozek, stem bariton

Bij deze wil ik dan ook iedereen danken voor de steun en deelname aan onze concerten en poëzievoorstellingen. Misschien heeft iemand wel onze docudrama gezien: De Trein der Traagheid, naar de novelle van Johan Daisne.

Daisne blijft mijn inspiratie voor werk, filosofie en kunst; We zijn dus nog steeds magisch-realist, al komt de term wel van de Italianen Realismo Magico wat eigenlijk de essentie is van alle grote kunst, want zonder magie, in wetenschappelijke termen kwantum fysica, is er geen overdracht en verruiming van bewustzijn. Met andere woorden, helderziendheid is dus de betrachting en het resultaat.

Het einde van een lange zomer dienen we ook hier aan te kondigen met het vertrek van Timur Sergeyenia in Afkikker, veel vroeger was ook Michail Bezverkhni langs dezelfde deur verdwenen. Timur noemde het een spijtige samenloop van omstandigheden.

Voor iedereen die het laatste concert van Timur in Afkikker heeft meegemaakt met muziek van Bach, was het zoals steeds top top. Jammer dat we niet kunnen uitleggen tot welke vervoeringen en mystieke hoogte, Timur zijn publiek heeft kunnen brengen. Zo mageur zijn concerten waren zo mineur is het dan ook geëindigd zonder woord of dank. Afkikker heeft minstens 5 jaar haar zaal gratis ter beschikking gesteld, gratis het werk gedaan achter de schermen. Het einde was een klap van de piano, zoals iedereen het kon horen.

Maar geen verdriet, ‘Le coeur a ses raisons que la raison ne connait pas’ leerde ons Pascal. We doen verder.Wie nog interesse heeft in ons werk dat zich steeds transformeert, kan ons terugvinden op www.afkikker.be. Het facebook Raisa Ruttenberg zal ook afgebouwd worden, we spelen verder onder Mother Goose, een naam die Steve Lacy mij heeft gegeven: mother goose solo @ afkikker. En inderdaad nu ben ik er gans alleen met een kast vol herinneringen om mij heen en de droom om de doden te laten herleven en het verleden van 700 jaar Afkikker. Toen waren we in de Middeleeuwen en Afkikker het gemeentehuis van het Sint-Pietersdorp, Het Hooghuys.

Ooit wist Jan Dumolyn me te vertellen dat het Hooghuis teven cachot geweest was. Inmiddels is hij professor geworden en ook langs dezelfde deur verdwenen.

Toch heeft iemand mij de inwoners van Afkikker vanaf de 16^de eeuw bezorgd, iemand anders wist me te vertellen dat het de hoge adel was, de scherven die ikzelf heb opgegraven komen o.a. uit Duitsland en Italië, meer wist prof Wim De Clercq niet te vertellen, iets opschrijven wou hij niet, omdat er zogezegd zwijgplicht is (heb ik zelf moeten ondervinden) en privé eigenaars niet mogen geholpen worden met de wetenschap van de boekentoren. De reden dat Daisne nooit professors is kunnen worden moet nog altijd opgehelderd worden. Waarschijnlijk omdat hij te veel kunst was en de koude oorlog nog altijd in de lucht hangt. Ook was zijn rood niet sterk genoeg.

Tabula rasa dus, wat op zich een verrijking is omdat er weer nieuwe ideeën kunnen binnenstromen. Met de oorlog voor de deur moeten we ons bezinnen wat we willen meenemen naar het volgend leven.

Concert 27 mei 2022 met Anleifr Van Boxsgtael piano, Artur Rozek bariton en Raisa Ruttenberg poëzie, Afkikker 20 u inkom 10 euro

CAPRICCIO nr 1 in e klein          Muzio Clementi  

3 delen

1. Adagio, Alegro agitato – 2 delen

• Ik heb je onvoorwaardelijk lief
• Zingen de sterren
• Wacht op mij deze nacht
• Neuriedt de maan
• De zon zwijgt
• En werpt haar stralen
• Elke dag herhalend
• Voor de mensheid
• Af

• Adagio sostenuto

• Onze namen zullen door de geschiedenis heen
• Niet gedragen worden
• Doch al onze gedachten
• Wanneer ze rechtlijnig de waarheid spreken
• Zullen zich duizendvoudig vermenigvuldigen
• Goede daden zullen multipliceren
• Doorheen de eeuwigdurende evolutie
• Waarvan we deel uitmaken

• Allegro vivace

• De nacht is als een stille zee,
• Van zacht kabbelende golven
• Waarin vreugde en verdriet
• Met de klaagzangen van liefde samenstromen
• Dromen zijn als wolken
• Die door de stille ruimte varen
• Wijl ze treurend naar de sterren staren
• Sluit ik mijn hart en stop met klagen
• Wat blijft is het zacht geneuried
• Van pulserende golven

• Het einde van de tijd
• Duurt een eeuwigheid
• Wie zijn graf niet vindt
• Zal verder stappen
• Zolang het kwade verder sluipt
• Zullen we schuilen
• Met zware harten
• In de kelders van ons geweten
• Wie zal ons bevrijden
• Uit dat krankzinnig gesticht vol marteltuigen
• Wie vindt een antwoord
• Op de vragen van een kind

1. Adagio sostenuto

• Ik heb de liefde lief
• Als sterren in de nacht
• Als alles wat heel ver is
• En zeer mooi
• Zij is de lentebloesem van mijn jeugd
• Het frisse gras dat d’ aarde openscheurt
• Een dauwdruppel op een rozenblad
• Een regenboog die de hemel kleurt
• Zij is de ochtendzon die de dag begroet
• De avondzon die mij de nacht inzoent
• Zij is vervulling zonder eind
• Dat noem ik dan mijn eeuwigheid

• Allegro con espressione e passione

• Als ik een droombeeld zoek
• Wijl reizend langs de sterrennevels
• Venus komt en gaat
• Moge zij haar zoete licht laten schijnen
• Op dit genootschap
• Och, konden we maar de draad ontrafelen
• Die zich spint tussen 1001 verhalen
• Want dieper dan de diepste zeeën
• Ligt het levende leven te ademen

• Adagio cantabile

• Laat mij nog even in de wolken klimmen
• En van daaruit de ganse schepping beminnen
• Dan inzoomen naar mijn vertrouwde plek
• Waar mensen samenkomen
• Om er achter te komen
• Wat nu eigenlijk in de muziek ligt verscholen
• kosmische stormen
• Muziek legde het vast
• Tijd werd ingekort
• De ruimte werd een blad

• Het zijn de schaduwen van ’t leven
• Geconcentreerd in ene flits
• Duizenden verhalen
• In 1 enkele belevenis
• Wat zal de toekomst brengen
• Wie is met ons begaan?
• Eerst moet de geest verlichten
• Om de hemelpoort binnen te gaan

• Artur Rozek    Widmung van Schumann

“Cultuur ten dode opgeschreven” Raisa Ruttenberg- bundel Naamloos- dedicated to Volodymyr Zelensky binnenkort voorstelling in Afkikker

• Boven de spookstad drijft een rookwolk weg
• Niets is er zoals voorheen
• Kleuren zijn uitgewist – het leven weggeveegd
• En kan het zijn dat enkel deze woorden

• Blijven – bovendrijven
• Waar het gesprek eindigt
• In een stilte die geen echo kent
• Maar muurvast zich optrekt
• Langs de blinde binnenwanden
• Van ons eigen zelve…

Programma zaterdag 19 maart 2022   20 u   inkom 12 euro

Chris Culpo, piano en Artur Rozek bariton

Deel 1 Chris Culpo eigen composities

Deel 2 Mozart Le Nozze di Figaro, inleiding en vertaling

Figaro: Bravo signor Padrone  / Se vuoi ballare

Figaro : Non piu andrai

Conte: Hai gia vinta la causa? Vedro mentr’io sospiro

Figaro: Tutto è disposto/ Aprite un po quegli occhi

Deel 3 : bewerking van de muziek van Lacy-Ellington en Monk

Zondag 3 april Timur Sergeyenia   15 u inkom 15 euro    Brahms

4 ballades opus 10/ Schumann variations opus 9/ Sonata nr 3 opus 5

Christopher Culpo is an American– French composer and pianist,^[1] who has been living in France since 1991. As a performer and composer, Culpo lies at the confluence of contemporary classical music, jazz, and free improvisation. He has written chamber and symphonic music, vocal and opera, for the dance and the theatre, and has composed and improvised music for silent films. He has been commissioned by Radio France.

Culpo has earned degrees in composition from Boston University and The Juilliard School, Following his studies at Juilliard Mr. Culpo was personal assistant to Aaron Copland and an active Teaching Artist for the Lincoln Center Institute.

• Aan de grenzen gaan ze scheiden
• Van echtgenoot en vaderland
• Ze stappen in ellenlange rijen

• Een kind aan elke hand
• Ze schreien niet ze klagen niet
• Gedachten zijn al lang in rook van bommen opgebrand
• In hun luttele bagage
• 1 vraagje slechts
• Voor hoelang….
• Deze nacht doen wij de wake
• Een witte kaars in elke hand
• Dat het goede mag ontwaken
• En de wijsheid wint op het verval
• Op de breuklijn van hoop en wanhoop

• De grenzen die overschreden worden
• De huizen die gebombardeerd worden
• De kinderen die niet naar school kunnen
• Zit de soldaat angstig vastberaden de valstrik te bedenken
• De pijlen te scherpen
• Die de borstkas moeten doorpriemen van hem
• Die gevallen is in de droommolen van macht en verraad
• We schieten onze mentale pijlen gezamenlijk af
• Onhoorbaar-onzichtbaar- onoverwinnelijk
• Leggen we de cirkel rond de schenen

• Blokkeren we de route
• Creëren we ruimte voor het verzet
• En schilderen we bloemen voor het graf
• Van de naamloze doden en gewonden
• Van deze etterende wonde
• RR

dvd Artur Rozek en Anna Hajduk

dvd Artur Rozek en Anna Hajduk

in Afkikker

Historische opname van Steve Lacy met Sextet in Antwerpen

Eerstvolgend concert:

Timur in Afkikker

The only CD of saxofonist Steve Lacy – Mother Goose solo @afkikker to buy with book edited by Rita De Vuyst and Olivier Braet in Afkikker info@afkikker.be because there was living a long time ago the real mother gosse who understood the meaning of the songs….30 euro plus shipping

16 januari 2022 Timur Sergeyenia speelt Beethoven in Afkikker om 15 u

23 januari 2022 Chlorofyl met Olga Mentchik piano en zang, composities, ARtur Rozek bariton, Raisa Ruttenberg poëzie

26 februari Artur Rozek bariton en Tomasz Pawlowski piano, liederen van Paderewski en Poulenc

19december om 19 u 12 euro inkom

Very special for Afkikker Ghent, Belgium, is that we work together with artists coming from countries who are not friendly to each other neither in the past. From Belarus Timur Sergeyenia, from Russia Olga Mentchik, from Poland Artur Rozek. Thanks to the archemy of Raisa Ruttenberg it all goes very well together and we optain the highest quality in word and music.

12 december 2021 Timur Sergeyenia speelt Mozart om 15 u, daarna mogelijkheid om kaasschotel te reserveren in afwachting van een gratis concert om 19 u van Artur Rozek bariton en Anna Hajduk piano

Anna Hajduk-Rynkowicz Graduated with honours from the piano class of Jerzy Romaniuk at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw. In 2018 she completed post-graduate studies in piano with Maurizio Moretti atthe Schola Cantorum in Paris. Her competition laurels include third prize in the 1st Leopold Godowsky International Piano Competition in Warsaw and, as a member of the Olympus Mons Trio, first prize in the „Grand Virtuoso Artist“ International Music Competition in Salzburg. She was also a finalist of the 3rd Villa de Xabia International Piano Competition in Spain. In 2018 she was selected to the 1st International Chopin Competition on Period Instruments in Warsaw. She performs regularly in Poland and abroad, specialising in Chopin and contemporary repertoire. She has performed in Belgium, France, Switzerland, Italy, Hungary, Sweden and Cambodia. As a soloist, she had worked with the Sinfonia Iuventus orchestra of Poland and the Silesian Chamber Orchestra. She has received scholarships from the President of the Councils of Ministers, the Minister of Science and Higher Education. In 2012, she received an award from the Mayor of Dabrowa Gornicza for her achievements. In 2018, a Cd with her piano arrangements of hebrew prayers has appeared, where vocal part is sung by Anna Riveiro

info@afkikker.be Rita De Vuyst

21 november 2021 Timur Sergeyenia speelt Rachmaninov.

Timur Sergeyenia op zondag 17 oktober om 15 u

Yellow Flame op zondag 31 oktober om 15 u, dit concert is gratis met steun van Stad Gent en Afkikker

Olga Mentchik, composities, piano en stem, Artur Rozek bariton en Raisa Ruttenberg poëzie en setting

We beginnen op vrijdag 3 september 2021 om 21 u onze film ter nagedachtenis van Johan Daisne en de regisseur Yves Opstaele, De trein der traagheid. Een docudrama waarvan ik het script heb geschreven en de treinramp gesitueerd heb tijdens W.O.II. Johan Daise was toen belast een trein te zoeken voor de Belgen die gevlucht waren naar het Zuiden van Frankrijk.

De idee kwam in mij op een film te maken rond De trein der traagheid toen ik in 2010 het boek las Lago Maggiore van Johan Daisne. Daarin stond vermeld dat hij als officier een generaal moest inhalen die op 20 mei 1940 al met zijn soldaten gevlucht was naar het Zuiden. Daarna heb ik De trein der traagheid gelezen en het verband gelegd. Daisne was op de eerste plaats een zeer realistische schrijver waarin de droom op een zeer reële wijze werd geïntegreerd. Een derde document dat mij naar de film dreef was een document in de lade van mijn vader gevonden met alle namen van dorpen die de soldaten in deze vlucht hadden aangedaan. En last but not least ik kende Yves Opstaele van de Afkikker en wist dat hij films maakte. Hij had intussen ook al veel concerten gefilmd in Afkikker, waaronder dat van Mal Waldron. Yves kende Mal omdat hij zijn kinderen had gefilmd en zo kwam Mal binnen in Afkikker, die dan weer Lacy voorstelde en na Lacy kwam Enrico Rava en Evan Parker en Irene Aebi en Fred Van Hove en Frederic Rzewski en Joëlle Léandre…en Mikhail Bezverkhni en deze bracht Timur Sergeyenia binnen in Afkikker. Timur alleen is gebleven…maar ook anderen hebben intussen de weg gevonden.

Om 20.30 u zal ik een korte inleiding geven hoe de film gemaakt is en waarom hij zo noodzakelijk is.

Timur Sergeyenia komt terug op zondag 19 september 2021 om 15 u met een programma rond Chopin:

Nocturne nr 1

4 mazurka’s

Walce op 69 nr 1

Fantasie Impromptu

Berceuse

met de kaart, payconiq of cash.

Voor overschrijving via bank: Rita De Vuyst  BE39 2900 2680 0919A

Volgend concerten van Timur Sergeyenia op 11 juli, 18 juli, 25 juli en 1 augustus.

Gratis concert met de steun v an Stad Gent- economie en Afkikker:

4 Ballades van Chopin met de Grande Polonaise Brillante, pianist Timur Sergeyenia, gratis inkom op 1 aug om 15 u. Graag altijd reserveren info@afkikker.be

23rd of July, 8 pm, Tribute to Steve Lacy with Mark Polscher en Raisa Ruttenberg, poetry, dvd Lacy and Aebi, sax, exposition….Who was Steven Norman Lacritz?? Raisa Ruttenberg did research; 3 years collaboration with one of the greaatest artists of the second half of the 20th century. I

We laten een groot archief achter ons en nog een grotere toekomst ligt voor ons uitgestippeld. Wij kunnen nog organiseren, wij kunnen mensen samenbrengen, wij kunnen filosoferen in de niche van het our-gemeentehuis van het Sint-Pieterdorp, het Hooghuys van de Middeleeuwen dat we hebben omgebouwd tot Afkikker. Afkicken inderdaad omdat we voortdurend de grip op ons verleden verliezen en de toekomst telkens opnieuw moeten heruitvinden om te kunnen overleven.

Lacy wrote to me before leaving us for Boston ‘The All and Only’, I hope someone will see the work we have done together and what happened later and in the future. He also said it is important what you do and what you do after. The rhythm of action is very important. For the moment we work around the myth of King Arthur. We hope for an enthusiastic public when time will come to present it with the whole company of Yellow Flame. If you can support us, contact us in Afkikker, soon we will be open….

EXTRA MUROS WE HAVE TO SAY IT

Birthday of Steve Lacy in Afkikker 23th July 2021 with composer saxophonist Mark Polscher: you can join us it’s free, info@afkikker.be for reservations 0032475313997

IN DE BAN VAN KONING ARTUR op vrijdag 28 mei om 20 u in Tinnenpot Gent gaat door zonder publiek, helaas…we zoeken een andere datum

We werken rond de cultuur van de Kelten, het vertrekpunt is poëzie van Gomilëv, Severyanin, Ruttenberg, Viktoria Lepko, Erna Van Franssen. De scènes zijn: moderne tijden, ontmoeting met het verleden, welkom koning Artur, meer van Avalon, met het Beltanefeest, burcht Camelot met huwelijk tussen Artur en Guinivere, Liefde tussen Guinivere en Lancelot, heropstanding koning Artur aan het meer van Avalon.

Een vrij podium met streaming zal doorgaan in Afkikker op 30 april 2021 om 20 u via FaceBook. Met Olga Mentchik, Artur Rozek, Raisa Ruttenberg, Jan Van Handenhoven.

• 

• 

We laten de Kelten niet los!! Ons draaiboek is geschreven, de rollen verdeeld: koning Artur is Artur Rozek, componist en pianist-zanger is Olga Mentchik, Raisa heeft het script samen gesprokkeld, Bart Dauwe wordt de verteller, de nimfen noemen Eva en Noa. Merlijn is ook uitgenodigd en Guinivere en Morgana zijn op komst….Lancelot zal dansen….

• 

• 

DE KELTEN IN BEWEGING-

Het Beltane Feesm

De feeën komen aangetippeld, een offertwijg in elke hand, hun ogen tintelen-manestralen rimpelen, het meer lijkt zijdezacht,

Het is Avalon bij nacht

Het vuur wordt aangestoken, de Beltanedans vat aan, diepuitgesneden witte jurken laten de lichaamstaal verstaan.

Het is de god Belenos, die het levensvocht laat stromen, doorheen de aderen van nimfen, bloemen en bomen, en bevrucht met kosmische dromen.

De jonkheren staar ergens ver te turen, door het lover van het bos, weldra zullen ze het sein gaan horen: een Scheeuw….en het feest barst Los!! RR

Artur Rozek as king Arthur in Afkikker Ghent, Belgium during a streaming 30th of April 2021. We hope to invite soon the public.

We hope to retake this musical theatre with public in Tinnenpot. We are grateful to work with such an intensive beauty of voice.

We vertrekken natuurlijk niet van plan zero, in Afkikker, Gent, hebben we een lange geschiedenis geschreven met de allergrootste muziekkunstenaars van de tweede helft van de 20^ste eeuw, waarvoor Stad Gent ons telkenmale heeft gesteund. Ik denk hier aan de namen Steve Lacy, met wie ik 3 jaar bevriend ben geweest, Mal Waldron, die als eerste grote ster in Afkikker is komen spelen. Ik denk aan Evan Parker, nummer 1 in improvisatie jazz, Joëlle Léandre, hedendaagse impro muziek, uit Antwerpen Fred Van Hove, de grote ster in het buitenland. Ik wil ook nog de Italianen Stefano Bollani en Enrico Rava vernoemen die in Afkikker gespeeld hebben en kleur hebben gegeven aan onze organisatie Klimop. Dit zijn de allergrootste sterren aan het firmament die de jazz en hedendaagse impro-muziek opgetild hebben tot de vleugels van Kunst.

Ik ben nog verder gegaan, en mij ook gewaagd aan de interpretatie van ‘Waiting for Godot’ de code heb ik dan ook gevonden in GO DOT, dit hebben we waargemaakt met de publicatie van een boek Lumen samen met prof. Walter Verraes van UGent, die speciaal daarvoor een gedicht heeft geschreven plus aritkel over ‘Biologie en Kunst’. Omdat project vorm te geven heb ik de gemalin van Lacy uitgenodigd, zangeres Irene Aebi samen met Frederic Rzewski, hedendaags pianist-componist, zij hebben samen met nog andere muzikanten de gedichten gebracht van Samuel Beckett die Lacy op muziek had gezet. Bart Stouten werd uitgenodigd om Beckett als schrijver te plaatsen en uitleg te geven. Dit ging door in het Gravensteen van Gent, daarna werd de code voorgesteld in Afkikker samen met een funk-groep.

En zo zijn er nog grote projecten geweest in Gravensteen en Sint-Kwintenskapel van Gent die we met vzw Klimop hebben voorgesteld.

Dit als inleiding om het niveau aan te geven waarmee we bezig zijn. De lessen hebben we geleerd van Lacy en in zijn voetsporen willen we onze weg vervolgen, we hanteren hetzelfde principe, ideeën bundelen, erin geloven, iets nieuws uitwerken, verschillende mensen erin betrekken, voorstellingen geven en energieën opwekken. Als deze factoren vervuld zijn, gebeurt er altijd iets waarvan men zegt: dat is het;

Wanneer het ene project is uitgewerkt en afgewerkt komt er een soort leegte die we positief opvullen met onderzoek, we wachten tot er een beeld aan de horizon verschijnt en laten het op ons inwerken.

Op deze manier zijn de Kelten sinds begin 2020 in mijn gezichtsveld verschenen. Ik ging boeken zoeken die vroeger al eens had gelezen, vond enkele nieuwe boeken van toepassing in de Oxfam winkel en ja ideeën begonnen te broeden, ik werd ernaar toegezogen, en ik vond veel elementen van de vroegere samenlevingen van de Kelten die nu heel goed opnieuw modern gaan klinken: er waren veel volksverhuizingen, het was een matriarchale maatschappij, de vrouwen waren zelfstandig, kruiden mengsters, strijders, priesteressen en druïden. Kortom ze geloofden in de materie en waren gericht naar het spirituele, ze schiepen symbolen, de staf, het kruis, en vele goden en godinnen. Veel symbolen zijn door de kerk later overgenomen, Keltische vrouwen zijn tot heiligen gemaakt.

Nu dat ik al mijn boeken terug had herlezen begon ik teksten te schrijven en te zoeken, die een soort van moderne opera zouden kunnen vormen.

Ik wil nog even vermelden dat het onderzoek verder reikt dan muziek, poëzie, geschiedenis die onze 3 grote pijlers zijn; de basis ligt echter in een zoektocht naar de kernen van leven. Mijn vorming als laborante past heel goed in de Afkikker, die ik zie als een levend laboratorium waarin alles kan gebeuren dat past in ons kader van onderzoek. Voor mijn contacten met wetenschapsfilosofen ben ik actief op internet bij ResearchGate, waar ik al heel wat vrienden heb gemaakt en een 500 tal volgelingen heb.

Diepgang is er voldoende aanwezig, ook onderzoek, en de nodige creativiteit om iets te initiëren. We hebben een vaste groep van mensen met wie we tekens nieuwe projecten voorstellen aan een zeer gevarieerd publiek. De componiste is Olga Mentchik, zij zingt en begeleid zichzelf op de piano, ze schrijft zeer gemakkelijk muziek; We gebruiken veel teksten van Raisa Ruttenberg, Gent, Johan Daisne en prof; Walter Verraes alsook brengt ze liederen op teksten van de Russische dichters uit de Zilveren Eeuw.

1. Ontwikkeling van het traject van de kunstenaar

Klimop heeft de traditie om open te staan voor nieuwe dingen, de kunstenaars zijn altijd zeer vrij geweest om hun ‘ding’ te doen. Lacy kwam met zijn gedichten naar Afkikker omdat daar moeilijk een podium voor te vinden was. De ganse jazz familie heeft zijn talenten in Afkikker kunnen ontwikkelen, met accent op improvisatie. Fred Van Hove (Antwerpen) meer bekend in Amerika en Japan dan in Vlaanderen hebben we samen gebracht voor een concert met Joëlle Léandre (Frankrijk). Michail Bezverkhni (Gent) hebben we samen gebracht voor een concert met Steve Lacy in de Sint-Kwintenskapel van Gent.

Onze kwaliteit is dus mensen van hoog niveau samenbrengen en zien wat de alchemie geeft. Dit is altijd een geweldige reactie geweest. Ook het oude materiaal dat veilig slaapt in het archief willen we terug actueel maken en ruimte geven vb als inleiding van een concert. We zijn niet bang voor confrontatie en steunen zowel de volkse muziek als de klassieke muziek.

We steunen altijd de jeugd maar vergeten niet de kunstenaars die hen zijn voorgegaan en willen altijd laten zien dat de mooiste dingen soms in het verleden te zoeken zijn, zoals onze filosofie rond de Kelten in het algemeen. Hun smeedwerk, hun ideeëngoed willen we terug actualiseren, en daarvoor moeten we deze maal meer dan 2000 jaar terug gaan in de tijd.

Tijd en ruimte

Vroeger gingen we voor onze concerten naast Afkikker naar het Gravensteen en de Sint-Kwintenskapel  (Gent). Nu doen we alles in Afkikker plus onze historische kelder. We stellen ons gebouw in het centrum als trekpleister voor het publiek. We kunnen in beide ruimten een 50 tal personen ontvangen maar omwille van hun hoge kwaliteit is dit dikwijls minder en moeten we ons tevreden stellen met een 30 tal inschrijvingen.

Omwille van de Corona en de schrik die er nog een grote tijd zal inzitten is dit en ideaal kader om de cultuur terug op gang te laten komen. Iedereen kan binnenkomen maar uit ervaring weten we dat de meeste mensen reserveren via facebook, email, website, telefoon, of mondeling.

Het gebouw van Afkikker noemde tijdens de Middeleeuwen het ‘Hooghuys’, dit was een zekere periode, het gemeentehuis van het Sint-Pietersdorp van Gent. In de kelder is de zuil bewaard die volledig dezelfde is ald in de kelder van het stadshuis van Gent en dateert van de 13^de eeuw.

Over dat huis is een volledige tentoonstelling gemaakt door Stad Gent samen met UGent, en deze zouden we ook gedeeltelijk weer kunnen ten toonstellen, we werken dus meet doosjes in doosjes in doosjes als de Russische matroesjka’s dat we als symbool kunnen gebruiken. Gelaagdheid is tevens het grote symbool voor kunst en dat zit in onze bakstenen gebakken.

De gelijkvloers draagt nog de 17^de eeuwse sporen in balken en stenen. Een prospectiesleuf in de kelder heeft ons sporen nagelaten, de eigenaars zijn ons gekend vanaf de 16^de eeeuw, dit alles is gebundeld in een boek ‘Hard van Steen’ dat gepubliceerd is op Researchgate maar dat we ten gepaste tijd ook terug willen voorstellen aan het publiek.

Energieën bundelen en hen op het juiste moment doorgeven en loslaten, dit is een zeer kwetsbare materie die wetenschappelijk nog niet volledig is onderzocht maar een gedicht van Plato zal dit principe duidelijk maken in ons programma.

Als kroon op het werk zullen we onze vleugelpiano in handen geven van Timur Sergyenia, hij is de grote ‘magicus’ omdat hij de ingewikkelde sonates van Beethoven op een zeer rustige gemoedsvolle manier brengt zonder te kijken naar een partituur. Deze manier van spelen is ook ons onderzoek, terug heb ik nog geen musiciloog mogen ontvangen om dat te duiden. Klimop wil actief deelnemen aan het onderzoek van Timur, want ook voor hem is het een wonder en dit moet onderhouden worden; het is dus noodzakelijk dat hij af en toe kan optreden om deze vingervlugheid onder controle te houden. Maar dit is geldig voor elke kunstenaar, dus vaak optreden is de boodschap.

Raisa Ruttenberg heeft veel gedichten geschreven voor Steve Lacy, die liggen nu nog ergens in een Amerikaans archief te wachten tot de tijd rijp is. Haar gedichten zijn eerder filosofisch en behoren tot de sfeer van de Acmeïsten van Rusland; rechtstreeks uit het leven zelf. Ze werkt ook rond het biocentrisme.

De dichters die we voordragen zijn meestal: Johan Daisne, prof. Walter Verraes, Raisa Ruttenberg, Marina Tsvetaeva, Anna Akhmatova en Mandelstam. Voor ons is Johan Daisne nog altijd onze beste schrijver en dichter; hij is in de media vergeten maar heeft wel nog het grootste archief.

Onze film ‘De Trein der Traagheid’ gaan we regelmatig opnieuw laten zien, het is een pareltje gemaakt door Yves Opstaele van Oostende, in geen enkele filmzaal mag hij vertoond worden, niet op basis van zijn kwaliteit maar gewoon omdat hij niet in het kader past. Dus blijft hij in ons archief, alsook is hij gekocht door UGent en de Krook van Gent. We willen daar meer voor werken om hem bekendheid te geven. Hij is prachtig professioneel afgewerkt.

Zo wil ik er nog op wijzen dat top kwaliteit hier in Vlaanderen maar zeker ook elders dikwijls underground moet gaan om te overleven. Dat is zo, de beste dingen worden dikwijls maar een 100 jaar na de dood van de kunstenaar naar waarde geschat. Klimop heeft veel schatten in huis waarover het moet waken en af en toe, als de situatie het toelaat, deze even uit de kelders tevoorschijn tovert om het publiek te laten genieten.

Dus de voorstelling van ons archief en onze publicaties, een 10 tal boeken, 10 tal cd’s en dvd’s willen we zeker en vast ook met mondjesmaat voorstellen in combinatie met de Kelten, want het verleden moet telkens opnieuw herlezen worden door een vernieuwd publiek. Op die manier kunnen we zien of we de juiste wegen aan het bewandelen zijn.

Hiermee is ook gezegd hoe het komende project zich zal verhouden tot onze vroegere projecten. Ze vloeien in elkaar over, ze worden vermengd tot een nieuwe alchemie zich manifesteert en de energieën van vroeger vrijkomen in een nieuw lied.

Het was Lacy die zei dat het ene altijd voortvloeit uit het andere, en de toekomst is te lezen in het verleden. De perceptie van Tijdtuimte heeft ook een kwantummechanische inslag in ons verhaal, Alles verdwijnt, alles manifesteert zich ten gepaste tijd in de gepaste ruimte!

De Niche van de Afkikker is natuurlijk zeer aantrekkelijk omdat we hier iets kunnen uittesten en we leren omgaan met het publiek.

We centraliseren alles in het archief van Klimop, dat we af en toe toelichten. We verkopen nog altijd onze cd’s van vroegere opnamen maar zeer weinig. De cd’s van Lacy die we producen worden wel nog verkocht in het buitenland. De afzetmarkt vermindert daarom zijn de muzikanten meer toegewezen op live optredens. En het zijn deze concerten die we willen ondersteunen. Zij zelf staan in voor hun eigen opnamen. Na de dood van Yves Opstaele hebben we geen professionele opnamen meer gedaan.

Ik zou zeggen dat onze presentaties zowel een kennismakend, verbredend als een verdiepend karakter hebben.

Aangezien we altijd mikken op een nieuw publiek is het voor velen altijd kennismakend. Voor ons vast publiek is het verbredend omdat we telkens nieuwe elementen toevoegen en voor de kunstenaars zelf is het altijd verdiepend omdat we moeten graven in ons onderbewuste en dingen naar boven halen die zonder publiek altijd verborgen zouden gebleven zijn. We krijgen dus inspiratie door het publiek dat we ons voorstellen. Het is onze verbeeldingskracht die ons inzicht geeft in nieuwe dingen.

Aan communicatie is er geen nood maar hoe meer mensen het facebook gebruiken hoe minder ze zelf soms buiten komen, een goede formule is nog altijd de mensen persoonlijk uitnodigen of opbellen.

Is de naam waarmee we 3 jaar geleden onze samenwerking begonnen:

Maandelijks hebben we onder verschillende thema’s concerten voorgesteld aan een zeer verscheiden publiek, met 1 gemeenschappelijk interesse: ‘ honger naar cultuur’.

Naar de toekomst toe: ‘Koning Artur en de Nimfen’

Inmiddels heb ik een gans script uitgeschreven waaruit we kunnen putten maar ook oud materiaal zal altijd kunnen ingelast worden.

Natuurlijk zijn het de gedichten en de ideeën die aan de basis liggen. Alles is pas mogelijk dankzij het de ruimte van Afkikker en het cultureel werk van Klimop in het verleden. Raisa heeft al honderden gedichten geschreven die voedsel en inspiratie zijn voor de componist, zangers en acteurs.

Wat we speciaal in ons project willen benadrukken is de actieve deelname van het publiek. Zij moeten met bus, trein of wagen eerst naar Gent komen, parkeren en hun energie ten dienste stellen van het spektakel. Omgekeerd zullen zij ook energie ontvangen die uitgaat van acteurs en muzikanten. Die wisselwerking tussen energievelden ligt in het kwantumveld wat ik met een volgend boek zal duidelijk maken. Een vorig noemde ‘Quantum Jump’, nu wordt het wellicht ‘Quantum flight’.

Naast de emancipatie van het publiek, die altijd kunnen meewerken op verschillende terreinen, wil ik ook de emancipatie van het ‘idee’ en het ‘woord’ aanstippen; het zijn dingen die naar boven komen onder inspiratie en die het project laten groeien. Veelal zijn die in het verleden verwaarloosd geweest. Bij de jazz waren de woorden niet altijd welkom, Lacy was een uitzondering maar voor zijn gedichten op muziek heeft hij veel moeten boeten en is hij afgestraft geweest door het jazzpubliek. Nu stellen wij het woord en het idee voorop.

Dus ja, ‘Koning Artur en Zijn Gevolg’, zal nog enkele jaartjes in Afkikker en andere podia blijven de ronde doen…en we hopen dat zijn gevolg altijd maar groter en groter wordt…zo zullen we steeds dichter en dichter bij onze culturele roots komen die onze gids zijn voor de toekomst.

Rita De Vuyst